Samotność...
bardzo doskwiera ...
przyszedłem o 11 do domu ...
matka ze mną nie rozmawia ojciec w pracy ...
do 15:xx nie odezwałem się słowem ...
czuje pustkę ... strach...
nawet w własnym domu czuję się nieswojo ...
nie ma miejsca gdzie czułbym się bezpiecznie ;(
to już 52 dni a ja dalej tak bardzo ją kocham ;(
nie potrafię wyzbyć się tego uczucia ...
ciągle czuję pustkę w sobie ...
wszystkie moje marzenia są niedostępne...
nigdy nie będę miał harleya bo brak kasy ...
nigdy też nie wyjadę na old trafford bo znowu brak kasy ...
nigdy też nie przytulę jej nie wyszeptam jej jak bardzo ją kocham...
i nigdy nie usłysze z jej ust słowa kocham ;(
dlaczego zawsze w życiu a raczej istnieniu (bo życiem tego nazwać nie można) wszystko psuję ...
za jakie grzechy los tak mnie ukarał ...
co takiego złego zrobiłem że tak bardzo cierpię ...
tyle cierpienia tyle smutku tyle rozpaczy mieści się w mym małym serduszku...
które tak bardzo krwawi ... ;(
wylałem już tyle łez i ciągle wylewam ...
coraz więcej i więcej ...
moje życie stało się horrorem koszmarem z którego nie mogę się obudzić ...
koszmarem w który wpadłem rodząc się ...
jestem wyrzutkiem i nieudanym eksperymentem losu...
który bawi się i patrzy jak się męczę ...
kiedy się to wszystko skończy ...
kiedy???
już nie pamiętam jak wygląda uśmiech ...
jakie to uczucie być szczęśliwym ...
to nie ja skazałem się na taki los ...
to los skazał mnie ....